Ook last van voorouderlijke rotzooi?
Eerst geloofde ik dat de meeste dingen waar ik nu last van heb stammen uit mijn jeugd. Nu was daar bij mij, zoals bij de meeste mensen, best wat rommel te verwerken. Maar toen dat wel zo’n beetje klaar was, waren er nog steeds patronen, angsten en dingen die niet lekker liepen.
Een grote ontdekking
Toen ik doorging met deze te voelen kwam ik tot een grote ontdekking: ik kwam in contact met voorouders, mensen uit een andere tijd, waarbij deze patronen en angsten ontstaan waren. En, nog mooier, ik kon deze mensen troosten, hulp voor ze vragen en daarmee hun angsten en patronen oplossen, in mezelf.
Benieuwd naar de invloed van jouw voorouders op je leven?
Voorouder processen
Sinds de zomer begeleid ik voorouderprocessen en sessies, en ik ben totaal verrast over het resultaat. Vaak worden mensen in één ochtend verlost van dingen waar ze al een heel leven last van hebben. Ik vind het ongelooflijk hoe sterk het werkt!
Zondag 15 oktober en zondag 12 november
Zondag 15 oktober en zondag 12 november doen we een voorouderproces. Als uitgangspunt nemen we een thema in je leven waar je nu last van hebt.
tijd: 10.00 – 12.30 uur
adres: La Rivierestraat 30, Hilversum
kosten: 15 euro
aanmelden: stuur een e-mail naar laura@www.laurasite.nl
Ik geef ook vooroudersessies, als je liever één op één wilt werken.
Meer informatie over het voorouder proces >
Ervaringen
“Tijdens het voorouderproces zag ik een heleboel voormoeders eindeloos zwoegen. Het eeuwige huishouden, zoveel kinderen en zo weinig geld om van rond te komen. Ik zag hoe zwoegen deel is van hoe ik in het leven sta, hoe ik ook de neiging heb om te zwoegen. Sinds het proces merk ik dat ik zachter ben naar mezelf en mezelf meer rust gun, dat is zo fijn!”
“Soms vind ik het moeilijk te bedenken wat ik met mijn leven wil. Ik zag tijdens het proces een meisje dat als dienstertje in een familie werkte. Ze was een jaar of 14, ze wilde de wereld in, ze had veel ideeën en plannen. Maar ze zat bij die vreemde familie, waar ze heel hard moest werken, niets mocht en vooral haar mond moest houden. Daardoor werd ze als het ware geknakt, het ontnam haar al haar levenslust. Ik kon haar troosten en haar helpen om het achter zich te laten. Ik zag haar naar het licht gaan en er was een heel diep gevoel van vrede”.